فواید دارچین به قدری بالاست که حتی از آن می‌توان به عنوان یک نگهدارنده‌ی طبیعی غذا استفاده کرد. دارچین ادویه‌ای است که مردم هنگام تهیه هر چیزی از پای سیب گرفته تا نان تست، از آن استفاده می‌کنند. اینماده غذایی از پوست درخت دارچین تهیه می‌شود و به‌صورت چوب دارچین (ساقه دارچین) یا پودر دارچین استفاده می‌شود.

اعتقاد عموم بر این است که دارچین، فراتر از کاربرد در پخت‌وپز، دارای خواص دارویی است. پزشکان معتقدند که دارچین می‌تواند باعث کاهش قند خون، درمان عفونت‌های قارچی سطحی و کاهش درد و التهاب شود. سایر تحقیقات متداول در مورد این است که آیا دارچین می‌تواند این وعده‌ها را تحقق بخشد یا نه.

فواید سلامتی

قرن‌هاست که از دارچین در طب سنتی استفاده می‌شود. در طب سنتی چینی، از فواید دارچین می‌توان برای سرماخوردگی، نفخ شکم، حالت تهوع و بیرون‌روی استفاده کرد. همچنین اعتقاد بر این است که دارچین باعث بهبود انرژی، سرزندگی و گردش خون می‌شود، به‌ویژه در افرادی که دچار اضطراب هستند.

در طب سنتی هند، دارچین به‌عنوان دارویی برای دیابت، سوءهاضمه و سرماخوردگی استفاده می‌شود و می‌تواند به تعادل انرژی جسمی و روحی افراد کمک کند. یک ماده رایج در چای ماسالا و چای دارچین وجود دارد که هر دو گوارش را بهبود می‌بخشند.

پزشکان ویژگی‌های درمانی زیادی را به دارچین نسبت می‌دهند. بیماری‌هایی که دارچین باعث درمان آن‌ها می‌شود عبارت‌اند از:

• دیابت
• فشارخون بالا
• سندرم متابولیک
• سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)
• عفونت‌های مخمر (کاندیدیاز)
• عفونت‌های دهان
• سرماخوردگی معمولی
• تب یونجه (راینیت آلرژیک)

طعم و رایحه مخصوص دارچین از ترکیبی در روغن اساسی به نام سینامالدهید حاصل می‌شود. سینامالدهید با خواص ضد میکروبی و ضدالتهابی شناخته می‌شود که می‌تواند به درمان اختلالات متابولیکی، عفونی، گوارشی یا تنفسی کمک کند. در اینجا به بررسی موارد حاصل از شواهد موجود می‌پردازیم:

متابولیک

مطالعات نشان داده که مصرف دارچین می‌تواند به کاهش قند خون کمک کند و برای افراد مبتلا به دیابت یا پیش دیابت مفید باشد.

یک مطالعه منتشرشده در سال 2003 در مورد مراقبت از دیابت، فواید مصرف روزانه‌ی دارچین در 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 را ارزیابی کرده است. در این مطالعه افراد به گروه‌های 20 نفری تقسیم شدند، سپس به هر گروه به ترتیب، 1 و 3 و 6 گرم دارچین به شکل قرص (میزان تقریبی معادل یک‌چهارم قاشق چای‌خوری تا 1 قاشق چای‌خوری) داده شد.

پس از 40 روز، در هر سه گروه کاهش گلوکز ناشتا (به میزان 18 تا 29 درصد)، تری گلیسیرید (23 تا 30 درصد)، کلسترول LDL (7 تا 27 درصد) و کلسترول تام (12 تا 26 درصد) مشاهده شد. در مقابل هموگلوبین A1C (HbA1C) در همه شرکت‌کنندگان بدون تغییر ماند.

کاهش این سطح ممکن است به اندازه کافی برای درمان سندروم متابولیک قوی باشد. از بررسی مطالعات انجام‌شده در سال 2016 اینطور نتیجه‌گیری شده که دارچین، اگر به‌صورت دارویی مصرف شود، می‌تواند به‌طور بالقوه تمام پارامترهای اصلی برای سندروم متابولیک، ازجمله شاخص توده بدنی (BMI)، نسبت کمر به باسن، نمودار چربی خون و فشارخون را بهبود دهد. البته این بدان معنی نیست که فواید متابولیکی دارچین مسلم و قطعی است. اکنون تعداد کمی مقاله‌ی علمی در این باره وجود دارد (ازجمله موارد ذکرشده در بالا).

یک مطالعه در سال 2010 در آلمان، با ارزیابی آزمایشات تصادفی کنترل‌شده با کیفیت بالا، نتیجه گرفت که فواید دارچین برای کنترل قند خون “امیدوارکننده” است، اما اثرات آن بر کاهش وزن و فشار خود تا حد زیادی بی‌اساس باقیمانده است.

عفونی

مطالعات نشان داده است که دارچین دارای خواص ضد باکتری و ضد قارچی است. طبق آزمایشات، دارچین در برابر هر دو کاندیدا آلبیکانس، یعنی قارچی که باعث عفونت‌های مخمری و برفک می‌شود، و هلیکوباکتری پیلوری، که باکتری‌های مسئول زخم معده هستند، فعال است. بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی سال 2016 که در مجله تحقیقات بالینی و تشخیصی منتشر شد، روغن اساسی دارچین توانست 50 درصد موارد مفید واقع شود. علاوه بر این، روغن دارچین در برابر بیماری‌های مقاوم به داروی ضد قارچ (فلوکونازول) نیز مؤثر واقع شده است.

متأسفانه، شواهد کمی وجود دارد که نشان می‌دهد دارچین هنگام مصرف خانگی هم همان اثرات را دارد. این مورد به‌ویژه درباره اچ.پیلوری صدق می‌کند. تحقیقات منتشرشده در سال 2014 نشان می‌دهد که مکمل‌های دارچین به‌خوبی فراتر از نیاز درمانی برای ریشه کنی این باکتری مقاوم به درمان، قرار دارند.

گوارشی

نوشیدن چای دارچین یک داروی رایج و وطنی برای درمان سوءهاضمه و مشکلات هضم است. محققان استرالیا با بررسی اثرات آن بر گوارش، یک مطالعه تجربی با دو داروی حاوی دارچین، روی 31 فرد مبتلا به سندروم روده تحریک‌پذیر (IBS) انجام دادند. یک درمان برای یبوست IBS (IBS-C) و دیگری برای اسهال IBS (IBS-D) طراحی شده است.

شرکت‌کنندگان در درمان IBS-C با افزایش 20 درصدی حرکات روده و همچنین کاهش فشار، درد شکم و نفخ روبه‌رو شدند. اما کسانی که تحت درمان IBS-D قرار گرفتند هیچ پاسخی به درمان ندادند. این امر نشان می‌دهد که دارچین ممکن است باعث تحرک روده شود و یا اثر روان­کنندگی ملایم داشته باشد. فراتر از این، شواهد کمی وجود دارد که دارچین می‌تواند اسهال را درمان کند. علاوه بر این مصرف بیش از حد دارچین ممکن است منجر به سوزش معده و تشدید علائم سوءهاضمه شود.

تنفسی

روغن اساسی دارچین، هنگامی‌که برای رایحه‌درمانی (آروماتراپی) استفاده شود، ممکن است به کاهش گرفتگی، بهبود خلق‌وخو و تقویت انرژی کمک کند. در حالی که برخی از پزشکان معتقدند که می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند و درنتیجه از سرماخوردگی و آنفولانزا جلوگیری کند، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که ثابت کند دارچین، در هر شکلی، بر پاسخ ایمنی، چه ذاتی و چه انطباقی، تأثیر می‌گذارد.

از فواید دارچین می‌توان به کاهش علائم بینی همراه با سرماخوردگی، آنفولانزا و تب یونجه اشاره کرد. مطالعه‌ای در سال 2014 در مجله داروهای گیاهی گزارش داد که اسپری بینی حاوی دارچین، علائم بینی را در 20 فرد مبتلا به راینیت آلرژیک، در مقایسه با 20 فردی که دارونما (موادی که به‌عنوان دارو به فرد بیمار می‌دهند، در حالی که هیچ اثر دارویی ندارد و بیمار را فریب می‌دهد) دریافت کردند، بهبود بخشید. پس از 4 هفته، روزی 2 بار اسپری کردن عملکرد ریوی را بدون هیچ عارضه جانبی قابل توجهی، بهبود بخشید.

عوارض جانبی احتمالی

نوع رایجی از دارچین که در عطاری‌ها یافت می‌شود، حاوی غلظت بالایی از ترکیبی به نام کومارین است. در صورت مصرف در دوزهای بالا، دارچین می‌تواند باعث سوزش معده، سوءهاضمه و تعریق ملایم شود. با گذشت زمان، تجمع کومارین در بدن می‌تواند مانع انعقاد خون و منجر به آسیب به کبد شود.

افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون مانند کومادین (وارفارین) مصرف می‌کنند باید از مصرف مکمل‌های دارچین خودداری کنند، زیرا می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند کبودی و خون‌دماغ شدن، بشود. قبل از عمل جراحی یا فرآیندهای دندانپزشکی، از مکمل‌های دارچین استفاده نکنید.

روغن اساسی دارچین بسیار قوی است و در صورت مصرف داخلی ممکن است باعث حالت تهوع، استفراغ، بیرون‌روی و سرگیجه شود. در حالی که یک قطره روغن دارچین در یک فنجان چای هیچ ضرری برای شما ندارد، اما از مصرف هر چیز بیشتری باید خودداری شود، حتی اگر روغن در “طبقه‌بندی درمانی” باشد.

در صورت استفاده موضعی، روغن اساسی دارچین باید در یک روغن پایه مانند روغن بادام یا روغن جوجوبا، رقیق شود. در صورت رقیق نشدن، روغن دارچین می‌تواند باعث تحریک پوست، قرمزی، بثورات پوستی و احساس سوزش شود. هرگز روغن دارچین را به‌صورت واژینال برای درمان عفونت استفاده نکنید.

دارچین همچنین می‌تواند در برخی افراد باعث واکنش‌های حساسیتی شود که معمولاً شدت آن از خفیف تا متوسط است. علائم می‌تواند شامل بثورات پوستی، گرفتگی بینی، سرگیجه یا حالت تهوع باشد.

در صورت بروز خس‌خس سینه، تنگی نفس، تورم صورت یا گلو، استفراغ یا ضربان قلب غیرعادی پس از مصرف دارچین، حتماً به نزدیک‌ترین اورژانس مراجعه کنید.

ایمنی مکمل‌های دارچین برای زنان باردار، زنان شیرده و کودکان اثبات نشده است.

مقدار و طرز تهیه

هیچ دوز یا میزان توصیه‌شده‌ای برای مکمل یا عصاره دارچین وجود ندارد. هنگامی‌که به شکل قرص استفاده می‌شود، بسیاری از تولیدکنندگان مکمل‌ها مصرف روزانه بین 500 میلی‌گرم تا 6 گرم را توصیه می‌کنند، که به‌منظور جلوگیری از عوارض جانبی بهتر است همراه با یک وعده غذایی غنی از کربوهیدرات مصرف شود.

دنبال چه چیزی باشید؟

هنگام خرید مکمل یا عصاره دارچین، همیشه بررسی کنید که آیا حاوی دارچین سیلان (دارچین درختی) است یا دارچین کاسیا (دارچین چینی)؟ می‌توانید فرض کنید دارچینی که به‌صورت ادویه در قفسه‌های عطاری‌ها موجود است، دارچین کاسیا است.

عصاره دارچین در قالب ژل نیز موجود است. نوع ارائه‌شده در بطری دارای قطره‌چکان هم بیشتر برای پخت‌وپز استفاده می‌شود و می‌تواند از نظر غلظت متفاوت باشد.

همیشه قبل از شروع مصرف مکمل دارچین یا هر نوع مکمل دیگری، با پزشک مشورت کنید.